ستاره ای بدرخشید و ...

در زمان ولادت پیامبر اعظم (صلی الله علیه و اله) این ندا از آسمان شنیده شد: «جاءالحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقا(اسراء/81)» (بحارالانوار، ج 15ص274)

در محضر حافظ

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد       دل رمیده ما را انیس و مونس شد

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت       بغمزه مسئله آموز صد مدرس شد

به بوی او دل بیمار عاشقان چو صبا        فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد

به صدر مصطبه ام می نشاند اکنون دوست    گدای شهر نگه کن که میر مجلس شد  

طربسرای محبت کنون شود معمور            که طاق ابروی یار منش مهندس شد

لب از ترشح می پاک کن برای خدا          که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد

کرشمه تو شرابی به عارفان پیمود      که علم بی خبر افتاد و عقل بی حس شد

چو زر عزیز وجودست شعر من آری     قبول دولتیان کیمیای این مس شد

خیال آب خضر بست و جام کیخسرو      به جرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد

ز راه میکده یاران عنان بگردانید        چرا که حافظ از این راه برفت و مفلس شد